باسمه تعالی
یادمان باشد که ما یک رزمنده ایم...
خداوندا ببخش از آنچه باید باشیم و نیستیم...
با نگاهی به تاریخ خواهیم دید که همیشه تقابل حق و باطل گریبانگیر تمامی جوامع بشری بوده است.
در صدر اسلام با جلوه گر شدن خورشید درخشان اسلام تمامی دنیاطلبان و دنیاپرستان با دیدن دژی محکم در برابر خود اقدام به ایجاد فضایی روانی توام با فشار و تخریب نمودند،اما به لطف خدا و با صبر و استقامت و رهبری و مدیریت مدبرانه رسول گرامی اسلام(ص) امواج خروشان هدایت کاخهای دنیا طلبان را ویران نمود.
بله از همان زمان نیز تقابل حق و باطل ،تقابلی نا عادلانه بوده است و اکنون نیز چنین است،با نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی خود نیز خواهیم دید که از ابتدا تمام دنیای باطل جلوی سیل خروشان حرکت عظیم این ملت ایستاده و هر روز با روشها و ترفندهای متفاوت اقدام به ایجاد فشار و خلل در رون حرکت انقلاب می نماید.
یک روز با ایجاد اختلافات طایفه ای در گوشه و کنار کشور،یک روز با ترور شخصیتهای برجسته،یک روز با حمله نظامی،یک روز با تحریم،یک رروز با طرحهای براندازی توسط عناصر ساده لوح و خودفروخته(فتنه 88) و بسیاری دیگر از ابزارالات که هر کدام به نوبه خود می توانست یک نظام قدرتمند را از پا در آورد اما باید دید که چرا بر خلاف انتظار آنها روز به روز بر قدرت و عظمت انقلاب اسلامی ایران افزوده شد؟
جواب این سوال چندان دور از ذهن نمی باشد،قطعا مدیریت مدبرانه حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری نقش اساسی در این امر را دارا می باشد.
نکته دیگر در این ضمینه را باید در جان فشانی ها و ایثار و رشادتهای ستارگان درخشان انقلاب اسلامی ایران جستجو نمود.
هنوز فراموشمان نشده و نخواهد شد که شهدا و رزمندگان سپاه اسلام در سرمای زیر صفر کردستان و یا در گرمای طاقت فرسای خوزستان چه جان فشانیهایی انجام دادند.
هنوز یادمان نرفته که عمو مرتضای خودمان گفت به امام بگویید که ما اجازه نخواهیم داد حادثه تنگه احد دوباره تکرار شود
هنوز یادمان نرفته که مادرانی با اعتقاد کامل فرزندان خود را در راه رفتن به سوی میدان جنگ بدرقه می کردند
هنوز یادمان نرفته که جوانانی چون حسن باقری کمر ارتش تا بن دندان مسلح عراق را شکستند.
به نظر بنده حقیر مطالب بالا گویای بسیاری از مطالب می باشد و با اندکی تفکر می تواند مسیر را برای ما مشخص کنداما شاید بهتر باشد از این قسمت به بعد با دید دیگری نیز به قضیه نگاه کنیم:
شهدا در وصیت نامه هایشان می نوشتند:
امام را یاری کنید،حجابتان را حفظ کنید،استوار باشید،اسلام را حفظ کنید.
اما ای شهدا کجایید!!!...
کجایید که ببینید رهبرمان نوای این عمار سر می دهد!!!...
کجایید که ببینید بغض رهبرمان می ترکد!!!...
کجایید که ببینید حجابی که شما از آن دم می زدید برای بعضیها جای خود را به بی حیایی و بی عفتی داده است!!!...
کجایید که ببینید الگوها تغییر کرده،خیلیها دم از بازیگران هالیوودی می زنند و عکس روی لباسهایشان ورزشکاران خارجی شده،اما دیگر کمتر نامی از همت و باکری و خرازی و... می آورند!!!...
دیگر گریه های شبانه،دلگرمیهای شبهای عملیات(زمزمه های عاشقانه کمیل و توسل)کم شده اما تا دلتان بخواهد خواننده های زیر زمینی،رپ خوان ها و دوست داران آنها زیاد شده.
زمان شما توپ و تانک بود و هواپیماهای شکاری اما الان ماهواره، اینترنت،موبایل و بازیهای رایانه ای
اما هنوز خیلیها خوابند!!!...
دوستان عزیز با توجه به مطالب بالا فکر کنم وظیفه ما خیلی سنگینه.
باور کنید که الان ما تو یه جنگ تمام عیار قرار گرفتیم و ما سرباز این نبرد هستیم.
اون زمان دشمن رو به روی ما بود اما الان دشمن در کنار ما و همراه ماست.
یادمون باشه که الان یه رزمنده ایم
یادمون باشه که الان یه رزمنده ایم
یادمون باشه که الان یه رزمنده ایم
تا ظهور گل نرگس همه در تاب و تبیم
تیشه بر ریشه زن هر علف و خار و خسیم
تا ظهورش همه با یک علم و یک فریاد
رهرو سید علی،رهبر ناز وطنیم
ممنون از مطلب قشنگتون
التماس دعا