- 1 - طرح یک جانبه سیمای معصومین (ع)
طرح یک جانبه سیمای پیامبر (ص) و معصومین (ع) در مجالس عزا و شادی اهل بیت (ع) و تنها جنبه قداست و ملکوتی امامان را مطرح کردن و بس. توضیح آنکه پیامبر و امامان دو جنبه دارند یکی جنبه ملکوتی که در این نگاه معصومند ، علم غیب دارند ، ولایت تکوینی دارند و... و دیگر جنبه ملکی و زمینی : قل انما انا بشر مثلکم. ما باید در مجالس اهل بیت (ع) هر دو بعد را مطرح کنیم و تاکید بر بعد دوم داشته باشیم . آنها الگوی زندگی اند باید جنبه های الگویی زندگی اهل بیت مطرح شود . این است که سازنده است .
از مناقب اهل بیت بگوییم ، از انس آنها با خداوند ، ارتباط صمیمی با مردم ، گره گشایی از کار مردم ، زهد ، شجاعت ، و... ودهها بعد دیگر .قرآن وروایات حتی ابراز محبت به اهل بیت (ع) را مقدمه برای عمل می دانند در آیه ای می خوانیم « قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی »[1] بگو بر این رسالت از شما اجری نمی خواهم جز مودت قربی
در آیه دیگر می خوانیم : « قل ما سئلتکم من اجر فهو لکم ان اجریالا علی الله »[2] اجری که خواستم به نفع شماست اجرم بر خداست.در آیه سوم می خوانیم : « قل ما اسئلکم علیه من اجر الا من شاء أن یتخذ الی ربه سبیلاً »[3] بگو اجری بر رسالت از شما نمی خواهم مگر کسی که بخواهد راه را به سوی خداوند بیابد . از مجموع سه آیه استفاده می شود که مودت هم جهت راه یابی به سوی خداوند است . این از قرآن . در روایات هم فراوان بر الگو بودن اهل بیت (ع) تاکید شده است . پیامبر اکرم (ص) فرمود : اهل بیت من فارق بین حق و باطل اند . اینها امامانی اند که باید به آنها اقتدا کرد. در جای دیگری می فرماید: « عن رسول الله (ص) اجعلو اهل بیتی منکم مکان الراس من الجسد و مکان العینین من الراس فان الجسد لا یهتدی الا بالراس ولا یهتدی الراس الا بالعینین »[4] پیامبر (ص) فرمود اهل بیتم را همانند سر در پیکره زندگی قرار دهید همانند دو چشم از سر . همانا جسد جز با سر راه به جایی نمی برد . هدایت سر هم با چشمهاست .
آنچه مایه تاسف است آن است که اخیرا در برخی از مجالس حتی از بعد ملکوتی امامان و مناقب معنوی آنان گفته نمی شود و صرفا سخن از توصیف چشم و ابروی اهل بیت است. که اینها سطح معارف شیعی که در اوج اعتلاست پایین می آورد. به عنوان نمونه ارزش حقیقی حضرت عباس (ع) به وفاداری ، زمان شناسی و ولایتمداری اوست نه صرفا به به چشم و ابرو و قدو بالا، نمونه ای از اشعار سست و بی محتوا راجع به این موضوع اشاره می شود .
همه هستیمو فدای چشات می دونی
از همان روز ازل مست نگاتم میدونی
کار چشماش دلبریه
قدو بالای قشنگش عجب عجب محشریه
سیاهه چشات جزیره دله
هرکس از نسل توئه چه خوشگله
از نگاه تو محبت می باره
مردی از مردونگیت کم میاره
حال این سوال مطرح است که آیا مناقب اهل بیت (ع) وصف ظواهر است یا اینکه بیان فدا کاریها و رشادتهای آنان و رسالت عظیمی که بر دوش آنان قرار داشت. عزداریها همواره باید جهت دار ، روشنگرانه و هدایتگر باشد.هم اکنون هم اگر بخواهیم احیا گر عزاداری راستین باشیم باید در مجالس عزاداری هم از مقامات ملکوتی امامان بگوییم و هم از مقامات ملکی آنان ! باید از جنبه الگو و اسوه بودن آنان بگوییم و نباید به صرف ابراز عشق اکتفا کنیم.[5]
عبدالحسن
